شهید مدافع حرم
داوود نری موسایی
یک روز پرسیدی پسر عمه نظرت درباره شهادت چیه. گفتم نترس درد ندارد خوشمزه است
بالبخند همیشگی ات گفتی مگه تو شهید شدی که اینقدر راحت می گویی درد ندارد خوشمزه است
داوود جان چشیدن طعم شیرین شهادت بر تو مبارک باد
حالا نوبت تو شده که مارا دلداری دهی و برایمان از این تجربه شیرین خاطره نقل کنی
رفتی چه زود اسلام بیش از اینها به تو احتیاج داشت برحق که هرنفسی لیاقت شهادت ندارد ای کسی که دوست و دشمن دوستدار تو بودند تویی که هرگز کینه و نفاق در تو رخنه نمیکرد تویی که هرگز کسی از تو ناراضی نبود
تو گل نه گلستانی از اخلاق حسنه بودی صالح ترین فردی که در تمام عمرم دیده ام نگاه کردن همیشه به تو موجب شکوه احساسات معنویمان بود بدور از هر ریا و تکبری زیستی تو نیاز نداری که بعد از شهادت از تو قهرمانی بسازند زیرا همه بر قهرمانی و صبر و ایمان و وفاداری تو به اخلاق و انسانیت شهادت میدهند
تو قهرمانی بودی که قهرمانتر شدی تو مزد و پاداش درستکاریت را گرفتی در این دنیا کسی نیست و نبود که تو از او حلالیت بطلبی تو مرضیه خلق و خدا بودی خدمات تو به پدر و مادر و رنج هایی که از بابت بر تو گذشت و تو عاشقانه بدون منت و فقط برای رضای الله صبوری کردی واقعا قابل تقدیر است حیفا چون تویی برای ما نماند تو لیاقتت بیش از این ها بود تو باید میبودی و خدمات بیشتری از تو سر میزد تو زود رفتی زیرا شوق و نیازت به معبود دیگر قابل وصف نبود وقتی در اخرین پروفایلت ارزوی شهادت کردی و رفتی تا به معبود وصل شدی که شدی تو بزرگ بدنیا امدی و بزرگ زندگی کردی و بزرگ رفتی و بزرگ خواهی ماند زیرا عبد صالح اکبر مطلق الله متعال بودی درود بر تو و بر پدر و مادر تو
درباره وبلاگ
