الان قصد دارم درباره نقاط ظعف و انحراف سلسله پهلوی مطلب بگویم// در مقدمه اینکه تمام حکومتهای پادشاهی ایران در سر سودای قدرت و پیشرفت کشور را می پروراندند و نبود شاهی که برای نابود کردن مملکت نیت کرده باشد اما همیشه در بیشتر موارد طاغوت و بی عدالتی و به فلاکت کشیدن مملکت دستاورد شاهان بود و این دلیل دارد مثلا همیشه در نظام پادشاهی چند پادشاهی وجود داشت مثلا تمام مسئولان بلند رتبه کشور خود برای خود پادشاهی بودند/// در سلسله پهلوی نقاط ظعف اساسی عبارت بود از 1/پادشاه دچار کبر و ریا میگردد و ایمان و اراده و حظور الله برای او مرده2/پادشاه از توده مردم که صاحبان خاک هستند غافل شده/3/پادشاه برای خلاصی از دست بیگانه ای دست در دست بیگانه دیگر میدهد4/پادشاه گاه به اطرافیان اعتماد مفرد دارد و گاه اصلا اعتماد ندارد و در چنین حالتی نه حق شنیده میشود نه باطل تشخیص داده می شود/5/پادشاه حفظ تاج و تخت را در دادن امتیازات نابجا به افراد خواص دانسته و بجای تکیه بر مردم و الله بر توان اطرافیان تکیه نموده/6/پادشاه اشتباهات خود را نمیپذیرد و تغییر رفتار مناسب نمیدهد و خود را عقل کل دانسته/7/ مهمترین ظعف هر حکومتی این است که معیارهای رسیدن افراد به مناسب حکومتی نادرست تعریف شده بود و در ان نظام ظالمان و ملحدان ومال اندوزان برای رسیدن به پست و مسئولیت دستشان باز بوده/// حالا در بعضی از حکومتها این ظعف عیان تر و در برخی بیشتر است/// سلسله ای از بین نرفت جز اینکه پادشاه نتوانسته از به قدرت رسیدن دیگر مسئولان جلوگیری کند بطوری که همیشه به موازات شاه پادشاهانی به وجود امد که در سر سودای نشستن برتخت می پروراندن و معمولا این پادشاهان موازی از نزدیکان و مهره های اصلی حکومت پیشین بودند و وجود همین نقطه ظعف هفتم عامل ان بوده///ما باید از گذشته درس بگیریم
نوشته شده در تاریخ یکشنبه 93 دی 28 توسط
63شاعر شهدا 666
درباره وبلاگ
